علت توجه مردم ایران وجهان به الموت

این منطقه از چند لحاظ دارای اهمیت ویژه و مورد توجه جهانیان و مردم ایران است . علاوه بر مناظر بسیار زیبا و دیدنی و آب و هوای خوب و سالم وجود قلعه های مستحکم در ارتفاعات با حصارهای بلند که به عنوان دژ نظامی دارای قدرت و اقتدار با مردان بزرگ و دانشمند و با عقاید و اعتقادات خاص خود قلعه های باقیمانده از دوران گذشته چون قلعه نویذر شاه، شیرکوه ، شهرک و لمبسر که مهمترین آن قلعه حسن صباح امروز به عنوان یکی از آثار قدیمی و همچنین دریاچه آوان و درخت کهن سال زرآباد و ارتفاعات پیچ بن و  کاروانسرای آن توریست های فراوانی را از ایران و کشورهای مختلف جهان به این منطه آورده که به بخشی از تصاویرهمراه توضیحات در خصوص منطقه گردشگری نیز توجه میکنیم:               

موقعیت و مشخصات دریاچه زیبای اوان در نیمه شمالی الموت، در دامنه کوه خشچال، در فاصله ۷۵ کیلومتری و در میان چهار روستای اوان، وربن، زواردشت و زرآباد شهر قزوین قرار دارد.

این دریاچه که بیش از هفتاد هزار متر مربع مساحت دارد، در ارتفاع هزار و هشتصد متری از سطح دریا واقع شده‌است. طول آن در طویل‌ترین قسمت ۳۲۵ متر و عرض آن ۲۷۵ متر می‌باشد.

تنها از آب چشمه‌های زیرزمینی موجود در بستر دریاچه تغذیه می‌شود و بخش ناچیزی از آن هنگام بارندگی تامین می‌شود اما به صورت سطحی و کم. غلیان دایمی آن باعث صافی و زلالی آب دریاچه شده‌است. عمیق‌ترین بخش آن به عمق ۵٫۷ متر می‌باشد که در جنوب شرقی آن واقع شده‌است البته برخی از مسئولان عمق دریاچه را بین یک تا بیست متر تخمین زده‌اند. از سرریز آب دریاچه نیز رود کوچکی تشکیل می‌شود که آب آن مورد استفاده کشاورزان روستاهای کوشک و آیین است. در تابستان این دریاچه محل ماهی‌گیری، آب‌تنی و قایق‌رانی و در پاییز، مأمن پرندگان مهاجر مانند قو، غاز، مرغابی و در زمستان با توجه به برودت هوا و یخ زدن سطح آن قابل اسکی سواری است.

 

قلعه‌ی الموت در شمال شرقی روستای گازرخان و بر فراز کوهی از سنگ به ارتفاع ۲۱۰۰ متر از سطح دریا قرار دارد.. این کوه از نرمه گردن (میان نرمه‌لات و گرمارود) شروع شده و به طرف مغرب ادامه پیدا کرده است. صخره‌های پیرامون قلعه که رنگ سرخ و خاکستری دارند، در جهت شمال شرقی به جنوب غربی کشیده شده‌اند. پیرامون دژ از هر چهار سو پرتگاه است و تنها راه ورود به قلعه در انتهای ضلع شمال شرقی است که کوه هودکان با فاصله‌ای نسبتاً زیاد بر آن مشرف است. . این قلعه یکی از جاذبه‌های گردشگری استان قزوین محسوب می‌شود.

حمدالله مستوفی درباره‌ی این قلعه گفته است که این بنا به ‌دست «داعی الحق حسن بن زید الباقر» بنا شده است.

حسن صباح در سال ۴۸۶ هجری قمری این قلعه را تصرف کرد که اکنون به نام قلعه‌ی حسن صباح نیز نامیده می‌شود.

به گزارش خبرگزاری میراث فرهنگی ، قلعه الموت جزو مهمترین قلعه‌های ایرانی است که در منطقه رودبار قزوین واقع شده و به دلیل سکونت حسن صباح ، از بزرگترین مبلغان فرقه اسماعیلیه و مخالفین حاکمان بغداد و سلسله سلجوقیان به آشیانه عقاب شهرت دارد. این دژ که بر فراز صخره‌ای منحصر‌به فرد ساخته شده امروز جزء مناطق مهم گردشگری کشور محسوب می‌شود و سالیانه صدها هزار گردشگر داخلی و خارجی از آن دیدن می‌کنند.                                  

درخت چنار مقدس روستای‌ زرآباد قزوین در روز عاشورا خونبار می‌شود

بقعه مطهر حضرت علی‌ اصغر فرزند بلا فصل امام موسی‌ کاظم (ع ) و درخت چنار مقدس روستای‌ " زرآباد " همه ساله میزبان خیل عظیمی‌ از زائران و مشتاقانی‌ است که برای‌ زیارت و عزاداری‌ گردهم می‌آیند. طبق یک سنت دیرین هر ساله مردم روستای‌ زرآباد و هزاران زائر در قالب دسته های‌ عزاداری‌، شب عاشورا گرداگرد درخت چنار خونباری‌ که در صحن این امامزاده روییده حلقه زده و ضمن عزاداری‌ و سینه زنی‌ دراولین دقایق صبحگاه عاشورا شاهد چکیدن مایعی‌ سرخ فام از شاخسار این درخت می‌شوند.
گزارشی از روزنامه کیهان: درختی که در عاشورا خون گریه می کند درخت خونبار زرآباد در منطقه الموت استان قزوین همه ساله در روز عاشورا عصاره ای تراوش می کند که مانند خون سرخ رنگ است. آنچنان که گویی عزادار حسین(ع) است.
به گزارش خبرگزاری مهر، در منطقه الموت شرقی استان قزوین در روستای زرآباد درخت چنار قدیمی و تنومندی وجود دارد که همه ساله در ماه محرم کانون توجه خیل عزاداران حسینی است.
این درخت که در کنار بقعه مطهر حضرت علی اصغر فرزند بلافصل امام موسی کاظم(ع) قرار دارد، به اعتقاد اهالی این روستا و طبق روایات سماعی و نقل شده از گذشتگان، سحرگاه روز عاشورا خون گریه می کند. نکته جالب این است که جاری شدن خون، هماهنگ با تقویم ماههای قمری است.
این درخت با 10 متر قطر و 30 متر ارتفاع در بین اهالی روستای زرآباد دارای قداست خاصی است.
طبق یک سنت دیرینه هر ساله مردم روستای زرآباد و هزاران زائر در قالب دسته های عزاداری، شب عاشورا گرداگرد درخت چنار مقدس که در صحن این امامزاده روییده حلقه می زنند و ضمن عزاداری و سینه زنی در اولین دقایق صبحگاه عاشورا شاهد چکیدن مایعی سرخ رنگ از شاخسار این درخت می شوند.
به گفته حجت الاسلام سیدموسی ابراهیمی مدیر حوزه علمیه استان قزوین گروهی از محققان صمغ این درخت را آزمایش کرده اند و در آن خاصیت خون را تایید کرده اند.
وی تصریح کرد: آنچه موجب شگفتی است این است که تغییر فصول هیچ اثری در این رویداد نادر ندارد و فقط در روز عاشورا خون از این درخت جاری می شود که علم قادر به پاسخگویی آن نیست.
محمدجواد حضرتی مدیر بنیاد ایران شناسی استان قزوین نیز در این باره به خبرنگار مهر گفت: معمولا تراوش شیره و صمغ درختان در فصل گرم سال رخ می دهد، اما آنچه در خصوص این درخت مشاهده می شود، چیزی خارج از عرف طبیعت و متفاوت با امور جاری است.
وی افزود: خروج خونابه از سحرگاه روز عاشورا تا عصر ادامه دارد و عکس های مستندی از این واقعه گرفته شده است.
مدیر بنیاد ایران شناسی استان قزوین تصریح کرد: برخی عزاداران مایع سرخ رنگ خارج شده از درخت را با خود به عنوان تبرک می برند و گاهی دیده شده خونابه چکیده در برگ درخت که توسط مردم به تبرک برده شده پس از خشک شدن منقش به نام پنج تن آل عبا شده که موجب شگفتی بیشتر مردم شده است.
این محقق و پژوهشگر همچنین گفت: در این محوطه درخت اصلی چنار با بیش از یک هزار سال قدمت وجود داشته که از پاجوش های آن درخت فعلی که حدود 500 سال قدمت دارد سربرآورده است.                                                                                          با مناظر بسیار دیدنی و سر سبز با آب و هوای خوب با چشمه های بسیار فراوانش منطقه پیچ بن است که به نوبه خود دیدنیست.

قلعه نویذر در ضلع شرقی روستای وناش واقع شده▪ «قلعه نویذر» یا آشیانه عقاب دیگر: «قلعه نویذر» در یک ارتفاع بسیار بالا که با صخره های سخت گره خورده است، مشاهده می شود. ارتفاع این قلعه از سطح رودخانه شاهرود حدود ۲ هزار متر است و از نظر موقعیت جغرافیایی، دژ نویذر را باید مهمترین دژ الموت دانست. این قلعه با این که دره الموت(۴) را در چشم انداز خود دارد، بر ارتفاعات البرزچال، زیورچال، خشچال، زردگله و بلندی های اواتر و ازاتر و گردنه های نرم لات و اوانک نیز ناظر است. این قلعه، به لحاظ این که تقریباً درآخرین خطه الموت بنا شده، حائز اهمیت بوده است؛ زیرا دیده بانان از این طریق بخشی از ارتفاعات شمال کشور و دره الموت را زیر کنترل خود داشتند.
در بعضی از کتاب ها و سفرنامه های تاریخی از قلعه نویذر به نام «میمون دژ» یاد می کنند، اما آنچه از بزرگان محله گرمارود می توان نقل کرداین است که قلعه نویذر را «قلعه نوذرشاه یا نویذر شاه» نیز می نامند. روایت های محلی، حکایت از آن دارد که آخرین حاکم این قلعه، یعنی نوذرشاه، ازحاکمانی بود که احتمالاً در لشکرکشی های مغول به قتل رسید.
این قلعه دارای برج ها، آب انبار و مکان هایی به نام «اسب طویله» است که بخش اعظم آنها از بین رفته است.
امروزه فرسایش زمین، آمد و شد به قلعه را دشوار کرده است، به طوری که بازدید از قلعه بدون امکانات صخره نوردی و بلدچی های محلی امکانپذیر نیست.
نکته قابل توجه درباره این دژ، گورستان آن است که جدا از قلعه و در مکانی به نام «خاک کافران» یا به اصطلاح محلی، «کافرانی خاکی سر» واقع است.
اکنون این گورستان نیز به خرابه تبدیل شده است. از ویژگی های این قلعه، قرار گرفتن آن در بالای روستای گرمارود است و شاید قلعه نشینان نیازهای اقتصادی خود را از مردمان محله گرمارود تأمین می کردند. هم اکنون کارشناسان محلی در یک اقدام جدی، بازشناسی ایندژو درصدد تحقیق در آن هستند. دژ لمبسر یکی از عظیم ترین و وسیع ترین دژهای منطقه است که دو رود ‹‹نینه رود›› و ‹‹لمه در›› در دو سوی آن جریان دارند. قلعه لمبسر از سه جهت مخاور، جنوب و شمال به پرتگاه های مخوفی منتهی می گردد. بخشی از سمت خاوری آن، یعنی سمت رودخانه نینه رود، شیب کم تری دارد. به همین جهت، دیواری عظیم و قطور با سنگ های بسیار بزرگ ساخته اند که تا امروز قسمتی از آن پابرجاست و در حدود 20 متر طول و 10 متر ارتفاع دارد. قسمت جالب توجه دژ،‌ آب روی آن است که تا امروز هم مسیر آن را می توان تشخیص داد. این آب رو که از طرف شمال وارد دژ می شود، به آب انبارهای مکعب مستطیل شکلی به طول 80/5 متر و عرض 90/1 متر و عمق 90/1 متر منتهی می شود. این آب انبارها در دل سنگ کنده شده اند. سه آب انبار دیگر مانند این ها در طرف شمال و مخاور و در خارج از دیوارهای دژ دیده می شود. در آخرین قسمت محوطه شیب دار دژ، در یک پارچه سنگ که از خاور به باختر کشیده شده است، چند آب انبار نزدیک یک دیگر در دل سنگ کنده شده اند و آب انبار بزرگ حدود 12 متر طول دارد. این آب انبارها تنها مکان ذخیره آب دژ لمبسر نبوده اند؛ زیرا در پایین دیوار خاوری دژ ، جایی که آب انبارهای خارج قلعه در سنگ کنده شده اند، فضای سرپوشیده ای در ارتفاع 190 متری وجود دارد که با پله هایی ناهموار به لب رودخانه منتهی می شود. پهنای این فضای سرپوشیده 95 سانتی متر و قطر هلال تاق آن کمی بیش از 30 سانتی متر است. این فضای سرپوشیده فعلا از خاک و سنگ انباشته شده است. قلعه لمبسر یکی از شگفت انگیز ترین قلعه های ایران است و قدمت آن به دوران پیش از اسلامی می رسد.

گردآورنده:(بهروز رمضانی وناشی)نظرات و پیشنهادات خود را به شماره(09367776920)پیامک نمایید.